Terörsüz bir Türkiye hayırlı olsun.

“Terörsüz bir Türkiye hayırlı olsun.”

Bu cümleyi duyduğumda içimden bir şeyler kıpırdadı. Yıllardır bu ülkenin üstüne çökmüş kara bulut gibi duran terör belasından artık kurtulabileceğimiz ihtimali… Düşünmesi bile insanın boğazını düğümlüyor.

Biz bu ülkede acıyla büyüdük. Şehit haberleriyle uyanıp, yasla geçen günler yaşadık. Dağda ölen asker, şehrin en kalabalık yerlerinde patlayan bombalar, ocakları sönen aileler… Hepsi bizim hikâyemizdi. Hiç tanımadığımız insanların acılarını içimize çeke çeke büyüdük. Ve şimdi bir umut ışığı beliriyorsa, buna sıkı sıkıya sarılmalıyız.

Artık kavgadan, nefretten, birbirimize düşmekten bıktım. Bu ülkenin kaynakları da, insanı da, zamanı da heba oldu. Yeter. Gençlerimizin geleceğini konuşmamız gerekirken hâlâ güvenliği, hâlâ huzuru tartışıyoruz. Bu normal değil. Ve bunu değiştirmek zorundayız.

Barışa, huzura, güvenli sokaklara, kavgasız bir memlekete o kadar çok ihtiyacımız var ki… Terörsüz bir Türkiye sadece güvenlik meselesi değil; bir umut, bir nefes, bir yeniden başlama şansı. Hep birlikte bunu hak ediyoruz.

Dilerim bu kez gerçekten başarırız. Dilerim bir daha hiç kimse patlama sesiyle irkilmez, hiçbir anne evladını kara toprağa vermez. Ve dilerim, biz artık “normal” bir ülke olmanın ne demek olduğunu yaşayarak öğreniriz.

Terörsüz bir Türkiye... Gerçekten hayırlı olsun. Çünkü başka türlüsünü artık kaldıramayız.